Afgelopen week welliswaar vier keer naar school geweest. Eigenlijk maar één les gehad. Ik heb de opdracht gekregen om een website te maken. In eerste instantie voor mezelf. Ik vroeg of ik dat ook voor Çağla (mijn subject voor de docu) mocht doen, geen probleem.
Dit weekend zou ik gaan stappen met Çağla. Vrijdag stuurde ze me een sms dat het 'Bayram-tijd' is en bij haar familie bleef. Bayram betekent het einde van de ramazan (ramadan) en is een familieding. Wij kennen het als het suikerfeest.
Zaterdag sprak ik Çağla op msn. Ze vertelde dat ze de hele dag in het ziekenhuis heeft gelegen. Ze kreeg ruzie met haar familie en ze vertelde dat haar zus haar een zet gaf waardoor ze ten val kwam. Ze heeft een flinke hersenschudding opgelopen en haar nek is beschadigd. Ze weet niet wat ze moet doen. Çağla wil heel graag het huis uit maar weet niet waar ze naartoe kan.
Ik weet niet wanneer ik haar weer zie en hoe snel ze beter wordt. Egoistisch als ik ben maakte ik mij direct zorgen over de documentaire. Ik hoop dat ze er snel bovenop komt. Ik wil haar nog steeds graag documenteren want ik denk dat ze een goed verhaal heeft wat veel mensen kan boeien.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten