De letters manoeuvreren over het papier zonder dat het de aandacht schijnt te vangen van het beeld; een dame met haar neus in de lucht. De kleur refereert aan de Nederlandse uitdrukking 'een blauwtje lopen' en is bewust niet erg krachtig neergezet omdat de schrijver of spreker van de woorden een onopvallende rol lijkt te spelen.
Zie mij
In het jaar nu na mij kom jij voorbij
en de tijd staat stil om je te vangen
in het ogenblik, dit korte levenlang:
jou zien,
en ademloos beseffen dat je bestaat;
ik had alleen maar een vermoeden.
Merk,
weet dat ik er ook ben. Ik dwing je
met mijn blik om te erkennen.
Kijk me aan. Of sla je ogen neer.
Kijk gerust langs me heen.
Ook me ontwijken
is bewijs dat je mij hebt gezien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten