typrozafie

Van mijn typografiedocent aan de Marmara Universiteit heb ik de opdracht gekregen om een gedicht te typograferen. Ik heb gekozen voor een fragment van het gedicht 'Zie mij' van Ted van Lieshout.
De letters manoeuvreren over het papier zonder dat het de aandacht schijnt te vangen van het beeld; een dame met haar neus in de lucht. De kleur refereert aan de Nederlandse uitdrukking 'een blauwtje lopen' en is bewust niet erg krachtig neergezet omdat de schrijver of spreker van de woorden een onopvallende rol lijkt te spelen.






















Zie mij

In het jaar nu na mij kom jij voorbij
en de tijd staat stil om je te vangen
in het ogenblik, dit korte levenlang:
jou zien,
en ademloos beseffen dat je bestaat;
ik had alleen maar een vermoeden.
Merk,
weet dat ik er ook ben. Ik dwing je
met mijn blik om te erkennen.
Kijk me aan. Of sla je ogen neer.
Kijk gerust langs me heen.
Ook me ontwijken
is bewijs dat je mij hebt gezien

Warhola

Voor de twee-wekelijkse opdracht van Frank. Affiche voor de tentoonstelling in het Stedelijk Museum te Amsterdam.

screenshots 02

Op het programma van vandaag stond een bezoek aan Cagla's huis. Ze woont bij haar ouders. Haar moeder zou aanwezig zijn en ik kon van de gelegenheid gebruik maken om ook haar te interviewen. Wat wilde ik van haar weten?
Cagla's moeder kon mij natuurlijk vertellen over haar oudste dochter maar niet minder belangrijk, ook over de situatie in Turkije tijdens de levensjaren van Cagla. Ze is namelijk erg politiek geëngageerd. Ik ben natuurlijk helemaal geen journalist. Daarom heb ik gisteravond even wat research gedaan over hoe ik het beste een interview kan afleggen.

Cagla diende als tolk. Ik vind het verschrikkelijk jammer dat ik haar gezicht niet heb vastgelegd toen haar moeder vertelde dat zij en haar man teleurgesteld waren in Cagla. Na het interview met haar moeder heeft Cagla mij foto's laten zien.

Ik ben tevreden. Hoewel er talloze reacties waren die niet op de camera staan heb ik toch het idee dat ik veel informatie heb verzameld wat belangrijk is voor de docu. Nog een paar dagen en ik heb alles wat ik nodig heb. Natuurlijk zal er een moment komen dat ik vrolijk zit te editten en erachter kom dat ik een toch wel cruciaal moment niet heb vastgelegd maar zo zij het. Ze zeggen het: je kunt niet alles hebben.

I killed Odilo

I attached a song to time and place
It brings me back to early spring
one moment
didn’t know so much could change
I killed a man, can’t let him sing

he stole my words, outspoke them better
why didn’t I come up with that?
He says you can’t but I disagree
just keep on losing till there’s nothing left

two allready left my life
consider this goodbye they said
and when they closed the door behind them
they left Odilo for dead