Geen Bericht, goed bericht

Weinig gepost de laatste tijd, ook niet zo heel druk gehad buiten het 'gleuven vullen tot de zak leeg is' (TNT-Postbode welteverstaan). Toch zijn er wel een aantal dingen voorgevallen. Zo ben ik genomineerd voor de Art Olive Award en ga hiervoor exposeren in de Westergasfabriek in Amsterdam. Ongeveer tegelijkertijd exposeer ik bij Kunstingang in een fabriek in Ter Apel. Hiervoor moet er nog een hoop geregeld worden ivm publiciteit e.d. dus hoop ik nog wel wat tijd over te hebben voor de reeds ongeplande vakantie met Marloes.

Blockparty 0546

Zo, m'n eerste opdracht is voltooid. Afgelopen maandag heb ik me ingeschreven bij de KvK dus de Muziekschool Twente kan binnenkort een factuur op de mat verwachten. Ziehier het resultaat; poster en flyer ontwerp voor een workshop project in Almelo. Doelgroep jongens en meisjes tussen 13 en 18 jaar.

Bachelor

Er is een hoop gebeurd de laatste maand. Deze jongen is afgestudeerd!! Vandaag was de laatste dag van de eindexamen tentoonstelling. Vanaf nu draag ik de titel Bachelor of Design. Er is goed gereageerd op m'n documentaire, meer dan honderd visitekaartjes zijn verdwenen en ik ben genomineerd voor de Art Olive Award. Een goede motivatie om direct aan de slag te gaan als zelfstandig ontwerper. De eerste opdracht is ook al binnen. Deze week even een btw-nummer aanvragen, KvK-tje doen en aan de bak. Niks vakantie, van hard werken is nog nooit iemand moe geworden. Dus, mocht je dit lezen en nog een ontwerper nodig hebben, ik hou me aanbevolen.

O, ja. Wat ik een goed initiatief vind van de aki: Elk jaar krijgen alle eindexamenkandidaten een MUPI (Afkorting van `Mobilier Urbain à Publicité Illuminé, oftewel straatmeubilair in de vorm van verlichte reclamezuil.) De mijne staat voor het stadskantoor aan de Hengelosestraat (3x toeteren!!)

Verslag Green Vibrations 2008

Gemoedelijke sfeer in Enschede
Door Tessa Neijland
Een waterig zonnetje schijnt over het festivalterrein op de universiteitscampus in Enschede. Vandaag, 31 mei 2008, is er het zo ver: Green Vibrations 2008. Een feest dat georganiseerd wordt door studenten en gegeven wordt vóór studenten.
De entree van een tientje is een kleine moeite als je hoort wat je ervoor terugkrijgt: een mooie roze beker, die je de hele dag zo vaak als je wilt kunt laten vullen met bier, wijn of fris. En dit is natuurlijk lang niet het enige: de hele dag kun je genieten van verschillende soorten (live)muziek.
Het festivalterrein is verdeeld in drie podia; er is een hiphoppodium, een podium voor techno en soortgelijke house en er is een podium waar vandaag negen bandjes hun muzikale en bovendien zeer verschillende geluid gaan laten horen.
Tussen de bandjes door zijn er ook andere mensen die graag hun talent willen showen: zo is er een luchtgitarist die op het dak van een schuur zijn skills beoefent voor het Nederlands Kampioenschap ‘Air Guitar’ en wordt er hier en daar wat gejongleerd.
Aan het begin van de middag is de sfeer wat mat. In het hooi zitten groepjes mensen wat te kletsen, zonder echt oog of oor te hebben voor de muziek. De sfeer zit er nog niet helemaal in. Maar naarmate het iets later wordt, de drank wat meer vloeit en iedereen meer zin heeft in goede muziek, wordt de sfeer beter. Vooral rond 17.30 uur weet de band Santanero een flinke hoeveelheid festivalgangers op de been te krijgen. Hierna zit de sfeer er een stuk beter in en wordt er bij alle podia gedanst. Het is duidelijk dat alle studenten het erg naar hun zin hebben.
De organisatie heeft flink haar best gedaan. Er zijn banken om even uit te rusten, twee tentjes waar je eten kunt halen en bij de bar wordt de rij snel weggewerkt door een effectief systeem. Overige voorzieningen zijn van iets mindere kwaliteit: half kokhalzend lopen de mensen uit de Dixi-toiletten, de hamburgers zijn in en in zwart en de EHBO heeft geen flauw idee hoe om te gaan met een pijnlijk been. Maar eigenlijk geeft dat helemaal niets: het festivalgevoel is aanwezig; wat wil je nog meer? Volgend jaar weer!

Bambi must die

GDFBreda

Afgelopen weekend met Marloes naar Breda gereden voor het graphic designfestival. Misschien kwam het doordat het festival net was begonnen maar iets deed ons vermoeden dat het nog niet helemaal gereed was. Vrijdagavond door de stad gelopen om de beloofde animaties te bekijken die NIET op gebouwen werden geprojecteerd. Jammer. Zaterdag naar Electron waar een streetart expositie was, niet onaardig. Er zou een 50m2 shoppingmall zijn waar we nog wat prints of shirts wilden kopen maar helaas. Geen verkooppunt. Naast Electron zit KOP, ook een expositieruimte. Hier werden shirts, die speciaal voor het festival ontworpen waren geëxposeerd. Wonderschone shirts aangeschaft die binnenkort te aanschouwen zijn aan het lijf van Jos Troelie.

Onderweg naar deze expoos kwamen we een aardige guerilla-advertising tegen van Smart (zie foto's). Hier is sprake van reverse graffiti. De smoglaag is verwijderd, schoongemaakt. De slimme mensen van Smart hebben goed gekeken naar Alexandre Orionde uit Såo Paulo. Hij paste het zelfde principe toe maar creëerde doodshoofden. Deze werden later door de autoriteiten 'verwijderd'.



Klik hier om naar de site van Alexandre Orion te gaan

Al met al geen bijzonder festival. Nu moet ik wel bekennen dat we ook een aardige tijd op het terras hebben doorgebracht. Het was wel ons weekendje uit. Volgend jaar zullen we zeker weer gaan maar dan als het festival wat meer op gang is gekomen.

1e twee minuten

play video

The Excluded Middle

The Excluded Middle is een documentaire over Çagla Cömert. Zij is 24 jaar oud en studeert fotografie aan de Marmara Universiteit in Istanbul. Çagla vertelt over haar verleden, het leven in Turkije en hoe het is om daar als kunstenaar te studeren en te werken. Haar studie zit er bijna op en Çagla wil net als veel leeftijdsgenoten in Europa verder studeren of werken.Naast fotograferen is ze ook schrijfster. Haar verhalen zijn al meerdere malen gepubliceerd en haar foto’s hebben diverse prijzen gewonnen. Desondanks is haar toekomst uiterst onzeker.

De titel ‘The Excluded Middle’ (het buiten-gesloten middelpunt) slaat op Turkije en op Istanbul in het bijzonder, de enige stad ter wereld die in twee continenten ligt. Het is hiermee het middelpunt tussen Oost en West. Çagla vertelt over een boek dat ze schrijft (deels autobiografisch) over de relaties tussen een meisje en twee jongens. Het meisje wordt afgewezen door de een terwijl zij op haar beurt de andere jongen afwijst.
“Turkey is me in that condition, because Turkey is always in love with the West and hates the East”.

Green Vibrations 2008

Green Vibrations 2008 valt dit jaar niet op Hemelvaartsdag (1 mei) i.v.m. Koninginnedag (30 april). Dit jaar wordt het gehouden op zaterdag 31 mei.
Het belooft weer een volwaardig festival te worden met meer artiesten en meer bezoekers dan vorig jaar. Ook voor deze editie mag ik de promotionele vormgeving doen. Zie hieronder daarvoor de eerste opzet. Deze wordt doorgevoerd in affiches, flyers, website, t-shirts, polsbandjes en bierpullen.
De promocommissie heeft dit jaar gekozen voor het stille thema 'balans/evenwicht'. De mandala, een beeld dat wordt gebruikt in o.a. de oosterse wijsbegeerte als meditatiemiddel, bevat elementen die het festivalgevoel moeten versterken. In het kleurgebruik heb ik een contrast gezocht die een optische trilling geeft.

Let's take it back

m'n broers hebben de schuur opgeruimd en kwamen een old school Philips camera tegen. Ooit eens van m'n pa gekregen, had ie nog op school liggen. Jaren tachtig stilo, geen accu maar kabels. En dan van die dikke zeven-pins DIN kabels, niet van dat benauwde. Doet het ook nog natuurlijk want die derrie is zo analoog als een koekoeksklok. Wat moet je er mee.

Story

Een paar weken terug heb ik op aanraden van Jellichje de inhoud van de documentaire op verschillende kaartjes geschreven zodat ik daar eenvoudig mee kon schuiven. Dat was iets te voorbarig. Ik had namelijk de inhoud van de docu nog niet goed in kaart gebracht. Daarom ben ik eerst gaan filteren wat ik niet kon gebruiken en verschillende fragmenten opgedeeld in sequenties. Daarvan heb ik opnieuw kaartjes gemaakt en ben gaan schuiven. Waarschijnlijk zal ik dat nog enkele keer moeten herhalen om de verhaallijn op slot te krijgen. Dan kan ik gaan monteren.

Burn the rules!

HOPE

Het is al wel eens gedaan, he? Het moet ook geen trucje worden. Skeit, men neme een grid en liefde voor lettervormen en poept er een font uit. Kom maar op.

People get ready

People get ready. Dat staat er. Moeilijk te lezen, ik weet het. Ik heb op een zaterdagmiddag wat spuitbussen uit de kast getrokken en mijn entree onder handen genomen. Een sjabloontje van een vierkante decimeter en wat snelle schetsjes op een blokjespapier. People get ready, the robots are coming.

Ontwerpplicht

Ik zal er toch aan moeten geloven. Scriptie schrijven. Eigenlijk hang ik een beetje aan twee onderwerpen: 'Culture Jamming' en 'Designresponsibility'. Moeilijk moet ik het mezelf niet maken. Het is een scriptie en geen essay. Neemt natuurlijk niet weg dat ik mijn mening er in kan laten doorschemeren. Ik denk dat een ontwerper een verantwoordelijkheid heeft naar de samenleving. Niet liegen, niet stelen. Iets wat wel vaak wordt gedaan in de ontwerperij. Zich anders voor doen, mensen laten geloven dat ze iets nodig hebben.

Bronnen van inspiratie:

Milton Glaser
Shepard Fairey (Obey)
Banksy
Adbusters

Boeken:

Citizen Designer (Steven Heller)
Culture Jam (Kalle Lasn)
Design Anarchy (Kalle Lasn)
No Logo (Naomi Klein)
The Shock Doctrine (Naomi Klein)

Love

ROBOT FONT

wijzigingen kunnen optreden