Çağla's webzijde

Voor de interactive media les (waar ik mij ook voor heb ingeschreven) heb ik zoals eerder vermeldt de opdracht gekregen om een website te maken. Daarvoor moet ik een logo ontwerpen. In eerste instantie wilde ik Çağla neerzetten als een straatkatje. Ik dacht dat past wel bij haar. Later bedacht ik mij dat ik beter een woordmerk kan ontwerpen en al het beeld aan haar overlaten (ze is immers fotografe). Ik ben begonnen met iets wat ik graag mag doen: Lettermetselen. Passen en meten en lekker miereneuken, kijken welke vormen ontstaan als ik bepaalde letters combineer.

Divided II

Afgelopen maandag heb ik wat werk besproken met Mehmet Ali (typografie). Ondanks zijn beperkte engels heb ik toch het idee dat het hem wel aansprak. Zelf vond ik dat het een beetje ging lijken op een Jean Claude van Damme actiefilm maar zijn commentaar was duidelijk:

Als ik van die aangetaste het gewicht van de letter wat verlaag krijgt het minder een actiefilmkarakter. Mehmet Ali vond deze namelijk de sterkste. Niet 'clean' zoals de anderen. Een docu is ook niet clean.

Screenshots

Ik was uitgenodigd door een stel studenten van de fotografie afdeling om hun les bij te wonen. Er was geen docent aanwezig maar de assistent-docent legde wat uit over het belichten van een onderwerp. Ik nam van de gelegenheid gebruik om even te oefenen met mijn camera, niet van op de hoogte dat ik het direct in praktijk moest brengen.

Onverwacht kwam Çağla binnenwandelen. Mooi, kan ik meteen beginnen om haar te filmen. Ze heeft me verteld dat ze niet meer gaat schrijven voor de onafhankelijke krant. Ze heeft het idee dat ze geen ruimte krijgt om te schrijven wat ze wil. Waarom dan niet minder aggressieve artikelen schrijven die misschien wel voor geld gepubliceerd worden.

'Journalism

is dead

in Turkey'

Ik heb met haar afgesproken om donderdag naar een café te gaan om te schaken. Waarschijnlijk neem ik dan een statief mee maar eigenlijk wil ik de persoonlijke interviews uit de hand schieten. Zo hoeft ze niet constant stil te zitten en heb ik meer vrijheid om bepaalde dingen te accentueren (af en toe wil ik nog wel eens een nauwe close-up nemen). De statische beelden zoals omgeving en dergelijke zal ik wel met statief schieten.

Divided

Zondag heb ik even gebrainstormd met Marloes over een goede naam voor m'n documentaire. We kwamen uit op 'Divided' en dit is waarom.

Istanbul ligt temidden van twee werelddelen. De stad zelf wordt verdeeld door de Bosporus en naar mijn mening (en die mening heb ik gevormd door met de mensen te praten die hier wonen of opgegroeid zijn) ligt die verdeeldheid gespiegeld in haar inwoners. Istanbul (en Turkije in het algemeen) voelt zich vaak buitengesloten. Men weet niet waar men thuishoort. Haar identiteit lijkt zoek. Çağla is mijns inziens een goed voorbeeld van die verdeeldheid en daarom wil ik graag haar verhaal vertellen.

Ik heb mij op de universiteit ingeschreven voor de lessen typografie. Ik heb afgesproken met de docent (Mehmet Ali) dat ik de typografie die voorkomt in de introductie van mijn docu met hem zal bespreken. Hier zijn mijn eerste ideeën die ik hem volgende week zal voorleggen.

T Shirt Design

Onlangs heb ik me voorgenomen om meer met ontwerpwedstrijden mee te doen. Er zijn zat sites te vinden die vragen om een t-shirt ontwerp of iets dergelijks. Geen grote complexe opdrachten maar simpel, snel. Dit ontwerp heb ik gemaakt voor Design is Kinky. Het is geen winnaar maar het houdt je van de straat.

Plan B?

Afgelopen week welliswaar vier keer naar school geweest. Eigenlijk maar één les gehad. Ik heb de opdracht gekregen om een website te maken. In eerste instantie voor mezelf. Ik vroeg of ik dat ook voor Çağla (mijn subject voor de docu) mocht doen, geen probleem.
Dit weekend zou ik gaan stappen met Çağla. Vrijdag stuurde ze me een sms dat het 'Bayram-tijd' is en bij haar familie bleef. Bayram betekent het einde van de ramazan (ramadan) en is een familieding. Wij kennen het als het suikerfeest.
Zaterdag sprak ik Çağla op msn. Ze vertelde dat ze de hele dag in het ziekenhuis heeft gelegen. Ze kreeg ruzie met haar familie en ze vertelde dat haar zus haar een zet gaf waardoor ze ten val kwam. Ze heeft een flinke hersenschudding opgelopen en haar nek is beschadigd. Ze weet niet wat ze moet doen. Çağla wil heel graag het huis uit maar weet niet waar ze naartoe kan.
Ik weet niet wanneer ik haar weer zie en hoe snel ze beter wordt. Egoistisch als ik ben maakte ik mij direct zorgen over de documentaire. Ik hoop dat ze er snel bovenop komt. Ik wil haar nog steeds graag documenteren want ik denk dat ze een goed verhaal heeft wat veel mensen kan boeien.

Back to school

Gisteren (2 oktober) voor het eerst naar de universiteit geweest. Zolang ik bezig blijf en mezelf blijf ontwikkelen ben ik niet bang dat ik het semester niet zal halen. Daar denken ze er anders over. 'Je zult toch wel je vakken moeten kiezen' en 'Heb je jouw project ook op een formulier staan?'.
Het lijkt wat dat betreft wel een beetje op de middelbare school. Ik vertelde dat ik het semester niet in İstanbul zal afmaken. Wenkbrauwen heb ik menigmaal de lucht in zien gaan. Ook vertelde ik dat ik mij voornamelijk wil gaan bezighouden met mijn eigen project. Özgür (mijn flatgenoot en tevens assistent op de afdeling) heeft mij geholpen zodat ik bepaalde vakken kan combineren met mijn videoportret. En als ik dan zo'n dat-komt-wel-goed-knikje krijg van een docent stelt mij dat weer een beetje gerust.
Maar het gaat hier best wel volgens het boekje. Gelukkig worden de interlinie en corpsgrootte van dat boekje naar eigen gelang aangepast.
Ik kijk uit naar de lessen die volgende week beginnen. Vooral naar cinema- en televisiongraphics. Speciaal daarvoor komt een docent van een andere faculteit. Verder is het geen bijzonder grote school. De faciliteiten zijn niet meer dan behoorlijk (magniklagen, kanibalen). Ik ben benieuwd wat de komende weken zullen brengen. Het lijkt nu pas echt te beginnen.