Verslag Green Vibrations 2008

Gemoedelijke sfeer in Enschede
Door Tessa Neijland
Een waterig zonnetje schijnt over het festivalterrein op de universiteitscampus in Enschede. Vandaag, 31 mei 2008, is er het zo ver: Green Vibrations 2008. Een feest dat georganiseerd wordt door studenten en gegeven wordt vóór studenten.
De entree van een tientje is een kleine moeite als je hoort wat je ervoor terugkrijgt: een mooie roze beker, die je de hele dag zo vaak als je wilt kunt laten vullen met bier, wijn of fris. En dit is natuurlijk lang niet het enige: de hele dag kun je genieten van verschillende soorten (live)muziek.
Het festivalterrein is verdeeld in drie podia; er is een hiphoppodium, een podium voor techno en soortgelijke house en er is een podium waar vandaag negen bandjes hun muzikale en bovendien zeer verschillende geluid gaan laten horen.
Tussen de bandjes door zijn er ook andere mensen die graag hun talent willen showen: zo is er een luchtgitarist die op het dak van een schuur zijn skills beoefent voor het Nederlands Kampioenschap ‘Air Guitar’ en wordt er hier en daar wat gejongleerd.
Aan het begin van de middag is de sfeer wat mat. In het hooi zitten groepjes mensen wat te kletsen, zonder echt oog of oor te hebben voor de muziek. De sfeer zit er nog niet helemaal in. Maar naarmate het iets later wordt, de drank wat meer vloeit en iedereen meer zin heeft in goede muziek, wordt de sfeer beter. Vooral rond 17.30 uur weet de band Santanero een flinke hoeveelheid festivalgangers op de been te krijgen. Hierna zit de sfeer er een stuk beter in en wordt er bij alle podia gedanst. Het is duidelijk dat alle studenten het erg naar hun zin hebben.
De organisatie heeft flink haar best gedaan. Er zijn banken om even uit te rusten, twee tentjes waar je eten kunt halen en bij de bar wordt de rij snel weggewerkt door een effectief systeem. Overige voorzieningen zijn van iets mindere kwaliteit: half kokhalzend lopen de mensen uit de Dixi-toiletten, de hamburgers zijn in en in zwart en de EHBO heeft geen flauw idee hoe om te gaan met een pijnlijk been. Maar eigenlijk geeft dat helemaal niets: het festivalgevoel is aanwezig; wat wil je nog meer? Volgend jaar weer!